September 22, 2010

कैफियत

भासली शाबासकी, की घातलेला घाव होता?
सोसलेल्या चेहर्‍यांचा, शापितांचा गाव होता..

हाय! का नाही कळाले, वाट होती रोखलेली,
पावलांना शाप होता, की तुझा हा डाव होता?

सोबती ज्या मानले, पाठीत केला वार त्याने,
दंश ज्याचा धर्म तो, का मानला मी साव होता!

घालता कोडे, जवाबाचे तुला का दु:ख झाले?
बोचला काटा, असा चर्येवरी का भाव होता?

टाळले सौख्या जरी, ते प्राक्तनाला मान्य होते
लागता हातास काही, वाद होण्या वाव होता!

चालताना सोबती होता जरी अंधार माझ्या
चांदण्याने घेतलेला अंतरीचा ठाव होता...

3 comments:

Kamini Phadnis Kembhavi said...

maktepe kurbaaaaan :)

paaUsa kavitechaa kho kheLaNaar ?

http://kavadasaa.blogspot.com/

bindhast said...

sahich ahe...konachi?
specially shewatchya 2 oli...its so important to end anything well..isnt it? :)

यशोधरा said...

धन्यवाद श्यामली.

>>sahich ahe...konach>>>>
नीता, धन्यवाद, मी लिहिली आहे गं. इतर कोणाची अशी नाही.