नवीन वर्षाचा पहिला धक्का अन खरेदी!!

संथपणे नवीन वर्ष उलगडतय म्हणता म्हणता, गेल्या वीकांताला चांगलाच पचका झाला!! गेला आठवडा तसा शांतच गेला, म्हणजे ऑफिसमधे म्हणतेय मी। कुठलाही सर्वर मोडला नाही, कुठलही सॉफ्टवेअर मोडल नाही॥सगळ कस शांततापूर्ण. बर वाटल, कधी नाही ते जरा आराम केला. वर्षाची सुरुवात अशी सुखदायक पाहून अगदी धन्य झाले!!

शनिवारी, इथेच राहणार्‍या मैत्रिणीचा फोन आला, घरी येतेस का रहायला म्हणून , आता हे दोघे नवरा बायको, माझे अगदी चांगले मित्र आहेत, आणि त्यांच पिल्लूही मला बिलगत आत्त्या, आत्त्या करत। आणि मजाच असते यांच्याकडे जायच म्हणजे. खूप गप्पा, एकत्र केलेल जेवण, पाहिलेले सिनेमे, पिल्लूबरोबर केलेली धमाल, हसण, जुन्या आठवणी... तर आलेच, म्हणत धावलेच सगळी आवरा आवर करून त्यांच्या घरी. तसही आम्ही साधारण पंधरा एक मिनिटांच्याच अंतरावरच राहतो.मग काय, एकदा तिथे पोचल्यावर हसण, खाण, सिनेमे पाहण, पिल्लाची चिव चिव, सगळ मजेत नेहमीप्रमाणेच चाललेल. संध्याकाळी फिरायला गेलो, एकूण दिवस मजेत गेला. रविवार आणखीनच मस्तपैकी आळसात गेला, छान जेवलो, सुपारी चघळली, परत सिनेमा पाहिला, संध्याकाळी बाहेर जाऊन आलो, दोन्ही दिवशी गप्पा तर इतक्या केल्या की पुढच्या वीकांतापर्यंतची बेगमी झाली!!! :)

सोमवारी सकाळी घरी यायला निघाले, आणि घरी पोचल्यावर पर्समधे हात घातला तर किल्ली गायब!!

सहसा मी किल्ली नेहमीच्या एकाच कप्प्यात ठेवते, पण न जाणो कुठे, इथे तिथे ठेवली असेल म्हणून अख्खी पर्स उलटपालट करून शोधल... किल्ली नव्हतीच! तरी अजून सामानाची सॅक बाकी होतीच, ती देखील सामान काढून उलटी पालटी करुन पाहिल, त्यात पण नाही!! आणि हे सगळ, फ्लॅटच्या दारासमोरच!! दुसर काय ऑप्शनच नव्हत! तसाच परत मैत्रिणीच्या घरी फोन ठोकला, ती बिचारी पिल्लाला शाळेत पाठवायच्या तयारीत, तरी तिनेही शोधलेच घरी वेळात वेळ काढून। तोपर्यन्त मी ही परत त्यांच्या घरी जाऊन धडकलेच होते. मी अन मित्र जोडप्याने विचारविनिमय करायचा निष्फळ प्रयत्न केला. त्यातून उत्पन्न काहीच झाले नाही!! शेवटचा उपाय म्हणून पिल्लूलाही विचारले, कारण साहेबांना सवय आहे वस्तू काढून तिच्याशी खेळायची अन आत्त्याची पर्स म्हणजे, त्यावर तर हक्कच ना!! :) आता आत्त्याच्या लॅपटॉपवर हक्क आहे, तर पर्सच काय एवढ मोठ्ठ?? :) :) पण एक मात्र आहे, समजा, एखादी वस्तू आमच्या या पिल्लाने घेतली असेल ना, आणि जर ती सापडत नसेल आणि जर पिल्लूला विचारल की तू घेतली होतीस का? तर आमच हे गोडूल सगळ सांगत, कधी घेतली, ती घेऊन काय काय खेळ केला, कुठे टाकली , घरातून बाहेर टाकली का, पुढच्या गॅलरीतून का मागच्या वगैरे, वगैरे!! आणि हे सगळ, अगदी निष्पाप चेहर्‍याने, मोठे मोठे भोकर डोळे करुन आणि चेहर्‍यावर एक गोडस, कशी जम्मत झाली, ह्या थाटातल हसू घेऊन! तुम्हाला चिडायचा काही स्कोपच नाही!! तर पिल्लानेही मोठ्ठ नाऽऽऽऽही अस सांगून दिल!

त्यावर,त्याच्या बाबानेही लगेच तू किल्ली दिलीस ना, तर आत्त्या मोठ्ठ चॉकलेट देईल अस आमिष दाखवल (शोभतो की नाही बाबा एचआरचा पाईक!) तरी उत्तर बदलायची तयारी नव्हती, त्यावरून तर स्पष्टच होत सगळ, पण थोड्या वेळातच एका चिमुकल डोक प्रकाशमान झाल आणि भरभर उत्तर यायला लागली!!

"मी माळ्यावर टाकलीये!!... कुठाय चॉकलेट आत्त्या??... " परत एकदा थोड्या वेळाने, " मी ना, मी ती बाथरूममधे ठेवेलीये बेसिन पाशी... आत्त्या, तू मला चॉकलेट देणारे का?? हो ना?" हे अगदी गोड आवाजात अन त्याहून खतर हसून दाखवून!! परत एकदा, आता शाळेत जाता जाता, "आत्त्या, तुझी चावी हरवलीये का?? मग तू इथेच ये आता, मी नी, मी ती फेकून दिलीये बाल्कनीतन.. चॉकलेट आण हां.... टाटा!! " या सगळ्या गोंधळात बाबा मधून मधून निरर्थक वाक्य पेरत होता, "अरे चॉकलेट फक्त चावी शोधून दिलीस तर.." वगैरे, पण नसत्या गोष्टींकडे पिल्लू लक्ष देत नाही!! असो. पिल्लाच्या वागण्यान, थोडफार मनावरचा ताण हलका झाला होता खरा. मग परत एकदा किल्ली शोधून, ती न सापडताही, अस्मादिक सोमवार असल्यान, (आणि हापिसात सोमवारीच उपस्थिती नसल्यास बॉस ताताथैय्या करेल हे ओळखून) ऑफिसला रवाना झाले. कित्ती कर्तव्यपरायणता किनै!! असो.

चेहर्‍यावर ताण दिसत असला पाहिजे, कारण कधी नाही ते बॉसने विचारल काय झालय, आणि कारण सांगितल्यावर, उद्या किल्ली नाही सापडली तर, सगळ कुलूप वगैरे बदलूनच ऑफसला ये, म्हणाला, उशीर झाला तरी चालेल, अशीही परवानगी दिली। कित्ती ग तो माझा गुणाचा बॉस, अस म्हणावस वाटल अगदी!! मग रात्री परत एकदा वरात मित्रघरी. हसत मुखान स्वागत झाल, पिल्लाची मिठी परत एकदा गळ्यात पडली, गप्पा, सिनेमा॥परत एकदा छानस हवस वाटणार रुटीन झाल. दुसर्‍या दिवशी मी अन मित्र जाऊन नव कुलूप, नवी किल्ली हे सगळे सोपस्कार करून आलो. हापिसात आल्यावर बॉसनेही सगळ सेफ आहे ना आता, अशी चौकशी केली. फणस आहे तो अगदी.

शनिवारनंतर एकदम मंगळवारी रात्री ऑफिसमधून गेल्यावर घरात परत पाऊल ठेवल। रात्री घरी पोचले नाही तोच पिल्लाचा फोन आला, "आत्त्या, तू का गेली घरी? आली का नाही? आता येते का?" ह्या पिल्लाच्या प्रेमात पडण एकदम सोप्प आहे!! :) नव्या किल्लीची एक आवृत्ती मित्रघरी पण आहे आता!

असो. परत एकदा नवी किल्ली आणि जुन घर अस नव्या वर्षात रुटीन सुरु झालय. आणि, नवीन वर्षाची हीच ती माझी अक्कलखाती जमा केलेली नवी खरेदीही !! :D